Faramir Fiction Archive

Nadreqze, of de liefde van een man en een elf (NC-17)

Written by Eve

30 June 2010 | 38928 words

Title: Nadreqze, of de liefde van een man en een elf
Author: Eve
Rating: NC-17
Pairing(s): Faramir, Denethor, Boromir
Warnings: abuse, rape (misbruik, verkrachting)

Faramir heeft in drie dagen zoveel meegemaakt dat hij niet meer wil leven. Als een gebroken man wordt hij midden in de nacht voor de muur van Gondor gegooid. Verborgen in zijn eigen vertrek krijgt hij te maken met een onverwachte loge, een elf, die wil dat hij in leven blijft. Zullen ze de weg naar leven en genezing kunnen vinden?
(Faramir’s life changes completely within three days. He has suffered so much… As a broken man he is thrown in front of Gondor’s walls. Hiding in his chamber he meets an elf who wants him to stay alive. Can they find a way to life and healing?)

---

Hoofdstuk 3

“Nng’nn,” klinkt het. Haldir opent zijn ogen. Het begint licht te worden in het slaapvertrek. Naast hem rolt het hoofd van Faramir heen en weer, hij praat in zijn slaap, murmelt “ik b’n slaaf… doe w’je wil, neukspeeltje. K’m asljblief, ja, ja…”

“Ssshhh,” fluistert Haldir. “Het is een droom, je bent in Minas Tirith. Je bent veilig Faramir, je bent veilig.”

“Asjblief, lief, ikke lief, ‘om.”

“Faramir.”

Hij kijkt naar het van angst vertrokken gezicht en streelt de lichtbruine haren maar Faramir wordt niet wakker, zijn lichaam kronkelt en zijn armen bewegen rusteloos. Ineens voelt Haldir zijn hand, het graait naar zijn geslacht die razendsnel hard wordt en dat misschien al was. De elf schrikt, dit kan niet, wat moet hij doen, dit…

“Neuk mij, mstr, neuk…”

Faramir spreidt zijn benen en drukt zijn geslacht tegen Haldir’s heup, duwt, kreunt, beweegt met zijn hand en Haldir voelt hoe zijn eigen erectie pijnlijk hard begint te worden, hij probeert zich los te trekken maar de hand houdt hem stevig vast en begint snel op en neer te bewegen. Een kreun ontsnapt aan zijn lippen en even sluit hij zijn ogen, om ze snel weer open te doen en in het verbijsterende gezicht van Faramir te kijken die zijn ogen wijd open spert en ineens in de gaten heeft wat hij doet. De jonge man deinst achteruit, stamelt “o nee, o nee,” kruipt razendsnel naar achteren en laat zich uit het bed vallen, trekt lakens achter zich aan, wil overeind krabbelen en weg rennen maar valt met een kreet van pijn weer op de grond en vindt de elf naast zich.

“Sssshhhh, Faramir, rustig maar, je hebt zoveel meegemaakt, je hoeft je nergens voor te schamen, het is wat de Nadreqze met je heeft gedaan, je hebt urenlang de dikke rook van een drug moeten inademen die grote gevolgen heeft. Schaam je niet, schaam je niet, alsjeblieft…” En hij streelt het gezicht van de man en pakt hem voorzichtig bij zijn bovenarm, leidt hem zachtjes terug naar het bed en legt hem neer.

“Maar ik, ik ben…” stamelt Faramir en kijkt naar zijn geslacht, dat rood, gezwollen en stijf, zo stijf, overeind staat.

“Hoe kan ik me niet schamen,” met een snik, “mijn lijf staat in brand en ik wil maar een ding, na alles wat ik heb meegemaakt wil ik maar een ding, Haldir, ik heb er de hele nacht over gedroomd. Ik wil klaar komen. Ik wil niks anders dan klaar komen… het is zo walgelijk, zo laag. Ik moet dood. Hoe kan iemand dit verdragen? Hoe kun je je niet walgend van me afwenden en weer gaan kokhalzen?”

“Faramir, ik moest overgeven omdat ik de beelden van wat de orks jou hebben aangedaan niet kon verdragen, niet om jouw reactie, integendeel, en zeker niet om jou persoonlijk. Ik voel juist zoveel warmte voor jou… maar ik begrijp wat de drug met je heeft gedaan. En weet je, zelfs zonder drug herken ik wat er gebeurd als ik word aangeraakt…” En hij wijst naar zijn eigen geslacht, eveneens pijnlijk gezwollen.

Faramir kijkt, zuigt zijn adem naar binnen. “Heb ik…?”

“In je slaap. In de herbeleving van wat er met je is gebeurd. Je kunt er niks aan doen en je hoeft er niks mee, Faramir. Ik zal mezelf straks helpen. Ik zeg het alleen zodat jouw schaamte minder kan worden. Dit gebeurt er met mij nadat ik daar maar heel even ben aangeraakt. Moet je nagaan wat er met mij was gebeurd als ik uren lang was aangeraakt, zoals jij en de andere slachtoffers van de Orks.”

Hij buigt zich voorover. “Als je wilt dan kan ik je helpen, Faramir, dan kan ik je laten zien dat het heel normaal is om klaar te willen komen en dat er niks is om je over te schamen. Ik kan je ook even alleen laten zodat je jezelf kunt helpen. Dan help ik mezelf in de badkamer en zien we elkaar straks weer. Ok?”

Faramir kijkt hem strak aan, zijn ogen donker van lust. “Wil je… Alsjeblieft, ik…. maar ik ben zo vies, zo vies…”

Haldir legt zijn hand naast Faramir’s erectie. “Ik vind je niet vies. Ik vind je mooi. Ik wil je heel graag helpen. Is het goed?”

De jonge man knikt.

Haldir legt zijn hand op Faramir’s erectie, omvat het en begint voorzichtig te bewegen. Hij weet van de blauwe plekken en beschadigingen en wil er rekening mee houden maar weet niet precies hoe. Hij ziet de diepe, rode striemen, de krassen, zelfs een paar diepe sneeën die van zweepslagen afkomstig moeten zijn. “O mijn god, Faramir, het is onmogelijk… overal heb je verwondingen… Doe ik je niet teveel pijn?”

“Nee,” fluistert Faramir, die zich verbaasd over wat de elf voor hem wil doen en het met een mengeling van dankbaarheid, afschuw en lust ondergaat. Hij leunt achterover en probeert Haldir te vertrouwen.

De prachtige elf fluistert ondertussen in zijn oor: “Je bent zo mooi, Faramir, zo schoon, zo puur. Je hebt zoveel meegemaakt, je bent verkracht en tegelijkertijd beneveld geraakt door het alles versterkende Nadreqze… laat je gaan, ja, toe maar, leun achterover en voel mijn hand… Is het goed? Kan ik doorgaan?”

Faramir kreunt, spreidt zijn benen een beetje. Haldir omvat zijn erectie en verbaasd zich over de grootte ervan. De jonge man kreunt, kromt zijn rug en komt klaar na enkele lichte bewegingen van Haldir’s hand. De schokken jagen nog door Faramir’s lichaam als de schaamte al begint terug te keren.

“Ssshh, het is goed,” fluistert Haldir alvast, “het is allemaal goed en natuurlijk, het is precies zoals het moet zijn. Schaam je niet, mooie man, schaam je nergens voor. De Orks hebben je zoveel kwaad berokkent maar het is hun slechtheid, niet die van jou. De reacties van jouw lichaam zijn zo normaal, zo gewoon…”

Hij gaat naast het stille lichaam liggen en likt zijn hand schoon, proeft het sperma van de man over wie hij zoveel erotische dromen heeft gehad en het smaakt zoals hij het zich had voorgesteld, nee, zachter van smaak, muskusachtig met die zoete ondertoon van… Hij doet zijn ogen open en kijkt naar Faramirs verbaasde gezicht.

“Het spijt me,” stamelt Haldir. “Het was niet mijn bedoeling, ik. Ik liet me meeslepen, ik…” Hij staat op en wil het bed verlaten, hij moet naar de badkamer, moet zichzelf laten klaarkomen, maar Faramir houdt hem tegen.

“Laat het me ook bij jou doen, Haldir.”

“Maar…”

“Alsjeblieft! Het zal me gelijkwaardiger doen voelen.” Zijn hand rust op Haldir’s erectie. “Mag ik…?”

De elf slikt even, denkt razendsnel na en knikt dan. Faramir denkt dat het gewoon om een wederdienst gaat maar het is zoveel meer dan dat, hij kan het alleen niet zeggen. Hij is zo ontzettend verliefd… Hij leunt achterover en voelt hoe de slanke vingers hem betasten, voelt hoe hard hij wordt. Hij sluit zijn ogen, probeert zichzelf tegen te houden maar voelt zijn orgasme groeien. Zijn lichaam schokt en hij komt klaar. Hij opent zijn ogen en kijkt Faramir schuldig aan. “Ik, eh…”

“Je wil me aanraken. Je bent niet vies van mij. Je laat mij jou aanraken. Het klinkt raar maar dat is best veel.”

Faramir kruipt tegen Haldir aan. De elf voelt de zachte haren, ruikt de heerlijke geur van zijn huid. Haldir voelt dat zijn geslacht weer begint te groeien. O nee, niet weer, het zal hem verraden. Hij probeert zijn kruis af te wenden van de mooie man in zijn armen.

“Het leek alsof je het lekker vond. Mijn sperma, bedoel ik,” fluistert de man in zijn armen.

“Dat was ook zo. Je smaakt heerlijk Faramir. Alles aan jou is goed. Helemaal goed.”

Blauwe ogen kijken hem opnieuw verbaasd aan. Wat heeft hij gezegd, denkt Haldir, waar is hij in godsnaam mee bezig. Deze man is gebroken, kapot, nog maar net aan de dood ontsnapt, hij moet naar de genezers en heeft een heler nodig, een heler! Niet een verliefde elf die niet van hem kan afblijven. Hij sluit zijn ogen en laat zich in het kussen vallen.

De beweging naast zijn lichaam. De toenadering van zachte lippen die de zijne beroeren, zacht, verlegen bijna. Een vlammend gevoel in zijn kruis, het terugkeren van zijn erectie. Haldir kreunt en probeert zichzelf te beheersen, hij vloekt in zichzelf, het is de Nadreqze, de drug, hij moet het stoppen, moet, moet… Maar de lippen smaken zo zacht en zo lief. De mond opent zich en een zachte tong beroerd de zijne. Een hand tast zijn gezicht af, iets nats drupt op zijn neus. Haldir opent zijn ogen.

“O Faramir,” fluistert hij, en hij streelt met de rug van zijn hand over de natte wang van een huilende Faramir.

Hun lippen raken elkaar opnieuw en Haldir laat zich meevoeren met de strelende handen en de zachte tong in zijn mond en zijn lichaam zoekt onwillekeurig naar die van hem.

Dan wordt er hard op de deur gebonst. “Hee broer! Kom je d’r nog eens uit of hoe zit het!”

Het gaat allemaal razendsnel. Later zal Haldir zich pas afvragen hoe het allemaal is verlopen maar op het moment zelf wordt hij erdoor overvallen. Op de gang vertelt hij zachtjes aan zijn broer Rúmil wat er is gebeurd. Orophin, hun andere broer, staat in de gang en hoort wat er wordt gezegd, rent naar de genezers om zo snel mogelijk hulp te halen en weet niets van Haldir’s laatste woorden: “Ik zal bij Faramir blijven en hem verzorgen.”

Zo is het gastenverblijf ineens gevuld met ongeruste mensen. Denethor voegt zich bij hen en is vooral boos op de Orks, hij loopt heen en weer. Boromir wil helpen en houdt Faramir’s hand vast terwijl hij met tranen in zijn ogen de verwondingen in ogenschouw neemt en de waarheid tot zich door laat dringen. “O nee,” fluistert hij, “niet jij, mijn kleinte broer, mijn kleintje, niet jij… Hoe konden ze. Hoe…”

Zo is het dat Faramir naar de Huizen van Genezing wordt gebracht. Twee genezers ondersteunen hem. Hij kijkt nog even achterom naar Haldir met paniek in zijn ogen maar zijn vader, Denethor, herhaald wat hij al zo vaak heeft gezegd: “En nu snel! Mijn zoon moet worden onderzocht en heeft deskundige hulp nodig.”

Boromir loopt achter zijn broer aan, hij laat zijn tranen lopen en verliest hem niet uit het oog. Vannacht zal hij bij hem blijven waken. Haldir blijft alleen achter.

“Stilte,” zegt Denethor tijdens de extra bijeengeroepen krijgsraad maar zou het niet hoeven zeggen. Iedereen is al stil. De mannen zitten rond de tafel in de grote hal. Gordijnen hangen voor de ramen, kaarsen branden. “Mijn zoon is onverwacht snel teruggekeerd van zijn missie. Hij is ontvoerd, mishandeld en … verkracht… door Orks. Hoe lang dit heeft plaats gevonden is nog niet duidelijk. Hij is onderzocht en behandeld door de genezers van de Huizen der Genezing. De lichamelijke verwondingen zijn ernstig maar hij zal blijven leven. Of hij er echter geestelijk boven op zal komen, is vooralsnog de vraag. Volgens Haldir, grensbewaarder van Lothlorien, boodschapper van het bericht over vijandelijke aanvallen van Orks, is er sprake van het gebruik van een drug, Nadreqze genaamd. Ik heb hem gevraagd uit te leggen wat de werking en de effecten hiervan zijn.”

Haldir kijkt de kring rond. Hij ziet ernstige gezichten die zwijgend naar hem kijken. Zijn broers zijn er ook, net als een genezer en een tovenaar.

“Nadreqze is een in Gondor en in andere vredelievende landen verboden kruid. Het is erg gevaarlijk omdat het aanwezige gevoelens vele malen – en dan bedoel ik werkelijk tientallen, zo niet honderden malen – versterkt. Het wordt gebruikt om totale onderwerping te bewerkstelligen. De slachtoffers gingen geloven dat ze onderdanig waren, minderwaardig aan de Orks, en dat ze overheerst wilden worden. Als de rook van Nadreqze langer dan een uur zijn werk kon doen, verdween zelfs de eigenheid van de slachtoffers, en maakte het plaats maakt voor de wil van de overheersers. De Orks wilden dat ze zich voelden en gedroegen als slaven, ze bouwden een groot leger dat hen hielp en gehoorzaamde, tot ze werden verslagen. Het lijkt alsof ze opnieuw bezig zijn.”

Afschuw vult de gezichten om hem heen.

“Is het… Ik bedoel, heeft Faramir, is hij…?”

“Hij is blootgesteld aan Nadreqze. Hoe lang hij het heeft moeten verdragen weten we nog niet. De gevolgen zijn echter zeer ernstig.”

“Maar waarom hebben ze hem vrij gelaten?”

“Omdat ze niet verwachten dat wij van de kennis over Nadreqze op de hoogte zijn. Ze rekenden erop dat Faramir uit schaamte niks zou vertellen, en, als ze hem nodig hadden, zou luisteren naar een in het geheim gegeven commando. Op die manier konden ze Minas Tirith van binnenuit veroveren. Ik denk dat ze hem als verrader voor hun eigen doelen wilden gebruiken.”

“Hoe kan het dat, hoe wist jij…” “Als krijger heb ik geleerd over het gebruik van gevaarlijke kruiden. Ik rook het. Elfen kunnen niet alleen goed zien en horen, maar hebben ook een buitengewoon sterk reukvermogen. Daarnaast herkende ik de geur, het was onmiskenbaar. Wie het ooit heeft geroken zal het gelijk herkennen.”

“Kunnen we… wat moeten we…?” Boromir kijkt hem verslagen aan.

“We kunnen hem helpen door zijn ik te versterken. Het respecteren van Faramir’s wensen staat daarbij centraal. Niks tegen zijn zin doen en bij de kleinste handelingen om toestemming vragen. Zo kunnen we hem helpen terug te keren in zijn eigen wilskracht en lotsbestemming. Zo kunnen we hem sterker maken en hopen dat hij de gevolgen van Nadreqze te boven kan komen.”

NB Het is niet toegestaan dit verhaal (in originele versie of als vertaling) verder te verspreiden (incl. via email) zonder toestemming van de auteur. [ meer info ]
NB: Please do not distribute (by any means, including email) or repost this story (including translations) without the author's prior permission. [ more ]

Enjoyed this story? Then be sure to let the author know by posting a comment at https://www.faramirfiction.com/fiction/nadreqze-of-de-liefde-van-een-man-en-een-elf. Positive feedback is what keeps authors writing more stories!